Kampot Flower power op zijn best
30 november 2018 - Bangkok, Thailand
Het centrum van Kampot loopt vol met de meest kleurrijke figuren, meestal mannen van de woodstockgeneratie die hier overwinteren of zelfs voltijds wonen maar ook talrijke excentrieke backpackers. Aan eetgelegenheden en pubs geen gebrek. Wat een contrast met Kep.
De eerste avond gaan we naar de avondmarkt die tevens een heuse kermis blijkt te verbergen. Snelle paardenmolen, botsauto's, schommelkip die veel te hoog gaat zonder deftige bescherming. We testen het allemaal.
Dag 2: Billie Jules' verjaardag. We hadden de voorbije dag een bakker in het stadje ontdekt die prachtige taarten maakt en er stiekem eentje besteld. Groot is de verrassing als we TOEVALLIG passeren en in de vitrine kijken. Smullen.
Verder vullen we de dag met een duik in een zwembad en een heerlijke pizza.
Op dag 3 huren we 2 scooters en trekken erop uit naar Bokor national park en meer bijzonder naar Bokor Hill Station, de verlaten spookstad, gebouwd in 1921 door de Franse kolonisten. De Fransen wilden graag een plek (resort) om te ontkomen aan de immense hitte en drukte in Cambodja. Deze vonden ze in het Damrei gebergte.
Bokor hill Station werd aan het einde van de jaren 40 verlaten door dIezelfde Fransen vanwege de eerste Indochina War. Jaren daarna is het bezet geweest door de Khmer. Het zijn spookachtige ruïnes die tot de verbeelding spreken...
De kern van het dorp, de Grand Bokor Palace Hotel & Casino is door de Chinezen helaas reeds omgevormd tot hotel. Zei hebben de grond geleased voor grof geld van de Cambodiaanse overheid en bouwen de omgeving vol met enorme hotels . Gelukkig blijven de kerk, het politie commissariaat, verscheidene villa's,... voorlopig? nog onaangeroerd. Een stukje geschiedenis dat verloren gaat?
In het park kan je verder ook trekkings doen en heeft het een enorm vrouwelijk buddha beeld op één van de bergtoppen staan, een heilige plaats voor de Cambodianen.
'Kampot ligt aan de Praek Tuek Chhu river en 's avonds worden hier cruises aangeboden. Wat is er romantischer dan zonsondergang op een boot en het lichtspektakel van honderden vuurvliegjes die zich schuilhouden langs de oever. Een heus schouwspel.
De volgende dag willen we per trein voortreizen naar Sihanoukville maar bij aankomst blijkt de trein reeds gepasseerd, voor op schema. Dan maar terug naar de stad, een ander hotel ditmaal. Het hotel waar we voor Billie Jules verjaardag zijn gaan zwemmen. We besluiten om hier nog gewoon 2 dagen lekker te blijven hangen. Er is hier voldoende te beleven.
Tijdens een bezoek aan de lokale versmarkt kijken de kindjes weer de ogen uit. We zouden hier gerust een hele dag kunnen rondkuieren.
Ik geraak enkele malen aan de praat met andere reizigers die weinig goeds te vertellen hebben over Sihanoukville en het eiland Koh Rong Sanloem, bestemmingen die eigenlijk nog op onze planning staan.
Afval in de zee, strandvlooien, massa's muggen en Chinese ketens in aanbouw doen ons dan ook afzien om de tocht aan te vatten. Het wordt voor de Cambodianen hoog tijd om stappen te ondernemen tegen het afvalprobleem en na te denken over het feit dat ze heel het land uit handen geven aan de Chinezen.
We hebben het hier zeker naar onze zin gehad en de meest verbazingwekkende taferelen van onze hele reis beleefd, maar we hebben besloten om met Kampot onze reis door Cambodia af te ronden.
De daaropvolgende rit met onze taxi, een flinke Toyota SUV, gaat zo vlot dat we reeds net na de middag in Koh Kong aankomen, de stad waar we onze laatste overnachting in Cambodia gepland hadden. Daar we echter vandaag nog tijd genoeg over hebben, kiezen we voor de korte pijn en steken ineens de Thaise grens over. 2 uur later verwelkomt Trat, onze eindbestemming, ons. Pff.... een intense reisdag.
Morgen wacht ons de volgende lange trip. Daar we in Cambodia op onze honger zijn blijven zitten qua zee, strand, bountygevoel,... hebben we besloten richting het zuiden van Thailand af te stevenen. Maar dat betekent dus een tussenstop in Bangkok, 7u reizen.
Geen probleem voor de kindjes, Bangkok is immers hun favoriete stad. Een beetje onze 2de thuis intussen.
Tot later, vanop één of ander adembenemend strand waarschijnlijk.
De eerste avond gaan we naar de avondmarkt die tevens een heuse kermis blijkt te verbergen. Snelle paardenmolen, botsauto's, schommelkip die veel te hoog gaat zonder deftige bescherming. We testen het allemaal.
Dag 2: Billie Jules' verjaardag. We hadden de voorbije dag een bakker in het stadje ontdekt die prachtige taarten maakt en er stiekem eentje besteld. Groot is de verrassing als we TOEVALLIG passeren en in de vitrine kijken. Smullen.
Verder vullen we de dag met een duik in een zwembad en een heerlijke pizza.
Op dag 3 huren we 2 scooters en trekken erop uit naar Bokor national park en meer bijzonder naar Bokor Hill Station, de verlaten spookstad, gebouwd in 1921 door de Franse kolonisten. De Fransen wilden graag een plek (resort) om te ontkomen aan de immense hitte en drukte in Cambodja. Deze vonden ze in het Damrei gebergte.
Bokor hill Station werd aan het einde van de jaren 40 verlaten door dIezelfde Fransen vanwege de eerste Indochina War. Jaren daarna is het bezet geweest door de Khmer. Het zijn spookachtige ruïnes die tot de verbeelding spreken...
De kern van het dorp, de Grand Bokor Palace Hotel & Casino is door de Chinezen helaas reeds omgevormd tot hotel. Zei hebben de grond geleased voor grof geld van de Cambodiaanse overheid en bouwen de omgeving vol met enorme hotels . Gelukkig blijven de kerk, het politie commissariaat, verscheidene villa's,... voorlopig? nog onaangeroerd. Een stukje geschiedenis dat verloren gaat?
In het park kan je verder ook trekkings doen en heeft het een enorm vrouwelijk buddha beeld op één van de bergtoppen staan, een heilige plaats voor de Cambodianen.
'Kampot ligt aan de Praek Tuek Chhu river en 's avonds worden hier cruises aangeboden. Wat is er romantischer dan zonsondergang op een boot en het lichtspektakel van honderden vuurvliegjes die zich schuilhouden langs de oever. Een heus schouwspel.
De volgende dag willen we per trein voortreizen naar Sihanoukville maar bij aankomst blijkt de trein reeds gepasseerd, voor op schema. Dan maar terug naar de stad, een ander hotel ditmaal. Het hotel waar we voor Billie Jules verjaardag zijn gaan zwemmen. We besluiten om hier nog gewoon 2 dagen lekker te blijven hangen. Er is hier voldoende te beleven.
Tijdens een bezoek aan de lokale versmarkt kijken de kindjes weer de ogen uit. We zouden hier gerust een hele dag kunnen rondkuieren.
Ik geraak enkele malen aan de praat met andere reizigers die weinig goeds te vertellen hebben over Sihanoukville en het eiland Koh Rong Sanloem, bestemmingen die eigenlijk nog op onze planning staan.
Afval in de zee, strandvlooien, massa's muggen en Chinese ketens in aanbouw doen ons dan ook afzien om de tocht aan te vatten. Het wordt voor de Cambodianen hoog tijd om stappen te ondernemen tegen het afvalprobleem en na te denken over het feit dat ze heel het land uit handen geven aan de Chinezen.
We hebben het hier zeker naar onze zin gehad en de meest verbazingwekkende taferelen van onze hele reis beleefd, maar we hebben besloten om met Kampot onze reis door Cambodia af te ronden.
De daaropvolgende rit met onze taxi, een flinke Toyota SUV, gaat zo vlot dat we reeds net na de middag in Koh Kong aankomen, de stad waar we onze laatste overnachting in Cambodia gepland hadden. Daar we echter vandaag nog tijd genoeg over hebben, kiezen we voor de korte pijn en steken ineens de Thaise grens over. 2 uur later verwelkomt Trat, onze eindbestemming, ons. Pff.... een intense reisdag.
Morgen wacht ons de volgende lange trip. Daar we in Cambodia op onze honger zijn blijven zitten qua zee, strand, bountygevoel,... hebben we besloten richting het zuiden van Thailand af te stevenen. Maar dat betekent dus een tussenstop in Bangkok, 7u reizen.
Geen probleem voor de kindjes, Bangkok is immers hun favoriete stad. Een beetje onze 2de thuis intussen.
Tot later, vanop één of ander adembenemend strand waarschijnlijk.
Je gelooft het misschien niet maar wat missen we Thailand en jullie ook een beetje natuurlijk!! 😉😊 Geniet nog van de laatste weken. Wij tellen af om jullie weer te zien en al die verhalen te horen...
Dikke knuffels aan de kids van de boys! 😍😘