Er was er één jarig...

Véél te lang geleden, maar de dagen vliegen hier voorbij!

Buiten even met de fiets op en neer door het dorp, deden we in Nong Khiaw niet veel meer dan wat hangen bij het zwembad en wat huiswerk inhalen.
Na 3 nachten luieren was het tijd om verder te reizen naar Luang Prabang.

Er bleek op deze route van 4u een brug ingestort te zijn door de overvloedige regen.
We zouden met bootjes overgezet worden en aan de andere kant zou een ander busje ons verder vervoeren. Een gezellige bende van 14 in het busje , wat Fransen en Italianen, de tijd ging snel voorbij. Ook de overzet met de boot ging prima.....maar toen...geen busje...
Na even wachten komt er een bus aan, alleen vraagt die nog eens 1/4 van de prijs die we betaalden.... uit principe weigerden we allemaal, de chauffeur sprak ook maar 3 woorden Engels, we geraakten er niet uit. Het was bloedheet en stonden op 30km van ons einddoel... uiteindelijk kwamen we overeen dat we met zn allen een "voorschot" zouden betalen en dat we bij aankomst, na overleg met de vervoersmaatschappij,de rest zouden bij betalen. We kochten immers allemaal een ticket met als eindbestemming Luang Prabang...
Na aankomst begon de discussie, die eeuwig leek te duren, ...snel tussendoor namen we een tuktuk naar ons hotel. Achteraf kwamen we onze medereizigers nog eens tegen en bleek dat het over en weer gepraat nog even had geduurd met als resultaat toch bijbetalen!!!

Het geboekte hotel bleek geen voltreffer, slecht werkende airco en muffe geur, hotels genoeg in de buurt, dus wisselen was snel gebeurd.
Binc zijn 5de (wat gaat dat snel) verjaardag vierden we bij de Kuang Si watervallen.
En wat was het indrukwekkend, één van de weinige voordelen van het regenseizoen...
Net na de ingang zit een opvang voor de Aziatische Moon en Sun beren. Deze zijn gered uit gevangenschap of na mishandeling. Hier kunnen ze semi vrijuit leven in de opvang. We kochten en t-shirt om dit project te steunen.
Nadien loop je naar de verschillende niveaus, op meerdere plaatsen kan je hier zwemmen, best koud, snel diep en sterke stroming, maar zo mooi blauw.
Bij de grootste waterval, echt hoog en sterk, kan je nog hoger klimmen, tot waar het water naar beneden stort, zo gezegd, zo gedaan. Boven bleek een mooie natuurlijke pool te zijn, zelfs met schommel. Twee meter hiervandaan stort het water meters naar beneden...

De dag sloten we af bij de Buffelmelkerij... inderdaad waterbuffels.
Ze huren deze buffels van de lokale bevolking en leren ze hoe deze dieren te melken.
Met deze melk maken ze heerlijk ijs, feta en mozzarella.
We mochten een buffel melken, eten geven, wassen en de kalfjes melk geven.
Weer eens iets anders....
Na meerdere pogingen om ons te bereiken, zongen Binc zn klasgenootjes en de juf live een verjaardagsliedje en kon hij wat vertellen, maar hij was wat onder de indruk van heel het gebeuren. Tof! Op de avondmarkt vonden we chocolade cakejes, met oorstokjes die dienst deden als kaarsjes, sloten we deze leuke dag af!

Met gehuurde fietsen verkenden we de omgeving, we zagen hoe ze papier maakten van ...jawel...olifanten stront! We mochten zelfs meehelpen.
We keken toe hoe ze zijden sjaals maakten en we passeerden het vliegveld, waar we de propeller vloot van Lao Aviations aanschouwden.
Hans stond om 5u op om Tak Bat bij te wonen, de dagelijkse aalmoesceremonie van de monikken. Helaas wordt dit tegenwoordig grondig verstoord door de vele Chinese toeristen die volledig respectloos omgaan met deze traditie.
Op de ochtendmarkt nadien was al volop bedrijvigheid, wat weer veel mooie plaatjes opleverde.
We beklommen de Phou Si berg bij helder weer en genoten van het weidse uitzicht. In Laos blijken de meeste clusterbommen gevallen te zijn tijdens de indochina oorlog. Er liggen er nog veel op de platteland, unexploded... jaarlijks maakt dit vele slachtoffers, vooral spelende kinderen. UXO is opgezet om enerzijds de mensen in de dorpen bewust te maken van het gevaar en anderzijds zijn er teams die stukje voor stukje het land "schoon" maken. Dit alkemaal met het geld van sponsorende landen en donaties. Er is een klein, goed gedocumenteerd museum, de moeite waard.
Tijd om verder te gaan, Vang Vieng is de vokgende halte, later daarover meer.

J